Een werkgever, een groothandel in vlees, vleeswaren, wild en gevogelte, betaalt zijn werknemers de overeengekomen arbeidsuren uit via de bank. De extra gewerkte uren worden contant uitbetaald aan de werknemers, zonder verwerking in de loonadministratie. Dit leidde tot een naheffingsaanslag inclusief belastingrente en een vergrijpboete. De werkgever gaat hiertegen in (hoger) beroep.

De rechtbank oordeelt dat de werkgever niet de vereiste aangiften heeft gedaan en dat de naheffingsaanslag berust op een redelijke schatting. De verklaringen van werknemers en uitzendkrachten tonen aan dat er structureel overwerk werd verricht en contant werd uitbetaald, zonder dit te verwerken in de loonadministratie. De rechtbank acht de verklaringen betrouwbaar en wijst het verzoek om getuigen te horen af. De verklaringen zijn niet doorslaggevend en worden voldoende ondersteund door ander bewijs, zoals rittenregistraties.

In hoger beroep bevestigt het hof grotendeels de uitspraak van de rechtbank. Het hof oordeelt dat de werkgever niet heeft voldaan aan de administratie- en bewaarplicht en dat de naheffingsaanslag gebaseerd is op een redelijke schatting. De werkgever slaagt er niet in overtuigend aan te tonen dat de naheffingsaanslag te hoog is vastgesteld. Het hof vermindert wel de vergrijpboete, rekening houdend met de omkering van de bewijslast en het tijdsverloop tussen de werkplekcontrole en de oplegging van de boete.