Een voormalig werknemer claimt een aftrekpost van € 16.320. Dit is het niet-uitbetaalde loon door zijn voormalige werkgever. Hij baseert de claim op een vaststellingsovereenkomst waarin beide partijen afstand doen van wederzijdse vorderingen. De man beargumenteert dat het niet-uitbetaalde loon als negatief loon, schadevergoeding of specifieke zorgkosten moet worden aangemerkt. De rechtbank verwerpt deze argumenten.

De rechtbank benadrukt dat partijen expliciet afstand hebben gedaan van hun vorderingen zonder erkenning van schuld. De gestelde feiten door de belastingplichtige zijn niet in de overeenkomst terug te vinden. Het ontbreken van terugbetaling van eerder genoten loon maakt de kwalificatie als negatief loon onmogelijk. Ook het argument dat het niet-uitbetaalde loon als specifieke zorgkosten moet worden aangemerkt, verwerpt de rechtbank. Het voldoet niet aan de wettelijke definitie van dergelijke kosten. De rechtbank beschouwt de door de werkgever gerenseigneerde loongegevens als correct, aangezien er geen aanwijzingen zijn voor onjuistheden in de gegevens.

De belastingplichtige beargumenteerde ook dat de kosten, die voortvloeiden uit het gebruik van een creditcard om het inkomensverlies op te vangen, als negatief loon aangemerkt moeten worden. De rechtbank verwerpt ook dit argument. Ook hier is geen sprake van terugbetaling van eerder genoten loon.