Een kinder- en jeugdpsychiater met een eigen praktijk geeft in haar aangifte inkomstenbelasting over 2018 de werkruimte, bestaande uit een bijkeuken en een aangebouwde slaapkamer, aan als zakelijk vermogen. De rest van de woning kwalificeert zij als eigen woning. Op basis hiervan claimt zij investeringsaftrek en willekeurige afschrijving, omdat zij de werkruimte beschouwt als specifiek bedoeld voor haar onderneming.

Bij de beoordeling door de Belastingdienst en de rechtbank blijkt echter dat de werkruimte in het aangiftejaar niet exclusief zakelijk wordt gebruikt. Op dat moment is de ruimte nog naar aard en inrichting onderdeel van het woonhuis. Het heeft een interne doorgang naar de keuken, de enige wc op de begane grond bevindt zich in de werkruimte en de achtertuin is alleen bereikbaar via de werkruimte. Bovendien wordt de werkruimte ook voor privédoeleinden gebruikt, bijvoorbeeld voor de wasmachine, opslag van privéspullen en toegang tot de wc.

Hoewel de psychiater aangeeft dat het haar intentie was om de ruimte na de voltooiing van de verbouwing volledig als praktijkruimte te gaan gebruiken, was dit in het aangiftejaar nog niet het geval. De rechtbank oordeelt daarom dat de werkruimte in die periode niet uitsluitend zakelijk werd gebruikt en juridisch gezien onderdeel blijft van het woonhuis. Hierdoor kan deze niet worden aangemerkt als zakelijk vermogen en is er geen recht op investeringsaftrek of willekeurige afschrijving.